Γράφει η Νατάσα Τσιτλακίδου.
ΒΙΑ τρία μόλις γράμματα τα οποία, καθορίζουν πορείες ζωής, συμπεριφορές, χαρακτήρες, ανθρώπους.
Το μονοπάτι της κρύβει πόνο, παραμέληση, ανείπωτα μυστικά αλλά και δύναμη, εξουσία.
Το καλό παιδί, το φρόνιμο.
Το κακό παιδί, ο τσαμπουκάς.
Οι έντιμοι γονείς, οι πράοι.
Οι ασυνείδητοι γονείς, οι αδιάφοροι.
Το κράτος, η παιδεία, οι δάσκαλοι, οι συμμαθητές, οι παρέες.
Έχω δύο κόρες και δε δύναμαι να διανοηθώ ότι θα φερθούν βίαια απέναντι σε κάποιο παιδί ή σε
οποιοδήποτε ανυπεράσπιστο πλάσμα. Τα βασικά, τα «SOS», που μάθαμε στα παιδιά μας, εγώ και ο σύζυγός μου, είναι: ποτέ μα ποτέ δεν κοροϊδεύω και ποτέ μα ποτέ δε σηκώνω χέρι να χτυπήσω. Αν κάποιος με ενοχλεί, σπεύδω να ενημερώσω τον δάσκαλό μου. Δεν ξέρω, ειλικρινά, πώς να αντιδράσω και τι να τις συμβουλέψω, όταν μου αναφέρουν διάφορα περιστατικά βίαιων συμπεριφορών, εντός σχολείου, ανάμεσα σε μαθητές. «Μαμά αυτό το παιδί είναι δυνατό, έτσι είναι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, το είπαμε στον δάσκαλο, δεν αλλάζει…, εξάλλου και οι γονείς του έτσι του λένε αν
σε χτυπούν, χτύπα και εσύ!». Ξέρω ότι δεν είναι λίγοι οι γονείς που λένε στα παιδιά τους “Αν σε δείρουν-δέρνεις- νόμος”. Τα έχω ακούσει αυτά τα λόγια, σε αυλές σχολείων, σε γήπεδα που αθλούνται
παιδιά, σε παιδότοπους ακόμη και σε μια βόλτα, παντού…
Όταν ένα παιδί μιλάει σκληρά απέναντι σε ένα άλλο και η μαμά ή ο μπαμπάς του αδιαφορεί, εκείνη τη στιγμή ο γονιός αυτός οδηγεί το παιδί του σε έναν σκοτεινό δρόμο. Σε ένα ζοφερό μέλλον. Το παιδί αυτό θα πορεύεται στη ζωή, ασκώντας εξουσία, ασκώντας πίεση, ασκώντας βία. Η «γλύκα» αυτή του να μπορώ να χειραφετώ, να κάνω ότι θέλω σε έναν συνάνθρωπο μου, σε ένα ανυπεράσπιστο
ζώο πολλές φορές κουκουλώνεται, αγκαλιάζεται, δικαιολογείται κάτω από τις φτερούγες μιας ομάδας, μιας αγέλης.
Δυστυχώς τα περιστατικά είναι τόσα πολλά… Και εμείς τι κάνουμε; Φορτώνουμε ευθύνες. Φταίει το
κράτος, φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα, φταίνε οι δάσκαλοι. Σαφώς και το κακό έχει ρίζα. Και μάλιστα βαθιά. Αν όμως εμείς οι γονείς συνεχίσουμε να τροφοδοτούμε τη ρίζα αυτή, τότε η ρίζα θα δυναμώνει, θα απλώνει.
Η λύση μία. Αγάπη. Μόνο αγάπη.
Ένα παιδί που παίρνει αγάπη από το σπίτι του ξέρει και να τη δίνει. Ξέρει ότι η αγάπη είναι μία πηγή που δεν στερεύει ποτέ, που ρέει προς διάφορες κατευθύνσεις με αφάνταστη δύναμη και ορμή.
ΒΙΑ τρία γράμματα ΑΓΑΠΗ πέντε γράμματα!
5>3.
*Φωτογραφία: Γιάννης Νικολάου.