Επιμέλεια: Νατάσα Τσιτλακίδου.
Αγαπημένες μανούλες, ευχαριστούμε πολύ για την άμεση ανταπόκριση σας και τα ενθαρρυντικά σας λόγια.
Η παιδοψυχολόγος, κυρία Λιάνα Σχοινά, δίνει απαντήσεις στα ερωτήματά σας.
Μαρία από Αθήνα: Ο γιός μου είναι 4 ετών και ως μοναχοπαίδι τα θέλει όλα έτοιμα. Το παράδοξο είναι ότι δεν
ενθαρρύνουμε τέτοιες συμπεριφορές. Θέλει να τον ταΐζουμε, να τον ντύνουμε, ενώ να συμπληρώσω δεν έχει κανένα πρόβλημα στο να αυτοεξυπηρετηθεί σε όλα τα επίπεδα. Πώς μπορούμε να του αλλάξουμε αυτήν την στάση,
χωρίς να τον κάνουμε ακόμα πιο αντιδραστικό;
Αγαπητή κα Μαρία από Αθήνα,
Ένα παιδί 4 ετών είναι σε θέση να τρώει μόνο του και αυτό θα πρέπει πολύ ήρεμα να του το πείτε και
να αρνηθείτε να το ταΐζετε. Αν σε αυτή την περίπτωση δεν τρώει το φαγητό του και μένει νηστικό τότε θα πρέπει να κόψετε με το μαχαίρι όλες τις ενδιάμεσες λιχουδιές και τα γλυκά. Αυτό πρέπει να γίνει όχι σαν τιμωρία αλλά σαν λογική συνέπεια. Εννοείται ότι σ’ αυτό πρέπει να παραμείνετε σταθεροί γιατί μερικές φορές τα παιδιά επιμένουν αρκετά μέχρι να βεβαιωθούν ότι το εννοούμε. Φροντίστε επίσης το φαγητό να είναι μια ευχάριστη ώρα που να κάθεστε μαζί και να μιλάτε χωρίς να δίνετε σημασία ή να το μαλώνετε που χαζεύει. Απλά μετά από λίγο μαζέψτε το πιάτο, λέγοντας «Φαίνεται δεν πεινούσες. Το απόγευμα μπορεί να έχεις πεινάσει πιο πολύ, θα στο φυλάξω
να το φας τότε». Όσον αφορά στο ντύσιμο στην ηλικία 3-4 ετών έχει πλέον την κατάλληλη ωριμότητα και τον απαραίτητο συντονισμό κινήσεων ώστε να αρχίζει να βάζει μόνο του τα ρούχα του με την βοήθειά σας βέβαια.
Αθανασία από Θεσσαλονίκη: Η κόρη μας είναι πέντε ετών και αδυνατούμε μέχρι σήμερα να εφαρμόσουμε ρουτίνα ύπνου. Υπάρχει τρόπος να κάνουμε κάτι πιο πετυχημένο, έστω και σε αυτήν την ηλικία; Από πού πρέπει να πιάσουμε το νήμα;
Αγαπητή κα Αθανασία από Θεσ/νίκη,
Τα μικρά παιδιά είναι πλάσματα που αγαπούν την επανάληψη κι έτσι απολαμβάνουν τη σταθερότητα μιας ρουτίνας. Η εκτέλεση των ίδιων απλών πραγμάτων, πριν από τον ύπνο κάθε νύχτα, σηματοδοτεί ότι τα πάντα είναι όπως πρέπει και ότι έχει έρθει η ώρα για ύπνο. Όταν ξεκινήσετε μια ρουτίνα ύπνου και την ακολουθείτε πιστά, τότε το παιδί θα την αναμένει. Προσπαθήστε να την περιορίσετε σε 30 λεπτά το πολύ έτσι ώστε να μπορεί να τη διαχειριστεί όποιος εμπλέκεται. Μπορείτε να συμπεριλάβετε ένα ζεστό μπάνιο, ένα παραμύθι, ένα νανούρισμα, να σκεπάσετε το παιδί σας και να το φιλήσετε για καληνύχτα. Υπενθύμιση ότι ήρθε η ώρα για ύπνο. Τα νήπια μπορεί να επωφεληθούν από μερικές υπενθυμίσεις ότι πλησιάζει η ώρα του ύπνου. Αιφνιδιάζοντάς τα ξαφνικά, γίνονται πιο απρόθυμα να εγκαταλείψουν το παιχνίδι. Σβήστε τα φώτα. Αυτό βοηθά το παιδί σας να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ ημέρας και νύχτας. Αν ξυπνήσει και είναι σκοτάδι, τότε είναι ακόμα νύχτα. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να
συμβουλευτείτε έναν ειδικό ή τον παιδίατρο σας μήπως πρόκειται για κάποια πιθανή διαταραχή ύπνου.
Μαρία από Πάτρα: Έχουμε δύο γιους, 6 και 2 ετών. Ενώ ο μεγάλος είναι πάρα πολύ τρυφερός με τον μικρό, ο
μικρός δεν θέλει να τον παίζει, ζηλεύει πολύ και λειτουργεί ανταγωνιστικά. Είναι κάτι που κάνουμε εμείς λάθος και πρέπει να διορθώσουμε;
Αγαπητή κα Μαρία από Πάτρα,
Η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που το βιώνουν και τα παιδιά ειδικά στην ηλικία 2-4 ετών, αφού βρίσκονται ακόμα σε εγωκεντρικό στάδιο και πιστεύουν ότι ο κόσμος γυρνάει αποκλειστικά γύρω τους. Τα παιδιά μπορούν να εκδηλώσουν το συναίσθημα της ζήλιας με τρεις κύριες συμπεριφορές: Επιθετικότητα. Το παιδί που
ζηλεύει εκφράζει σωματική-λεκτική βία απέναντι στο μέλος που ζηλεύει ή ακόμα και προς τους γονείς. Προσκόλληση. Ξαφνικά το παιδί παρουσιάζει άγχος αποχωρισμού από τους βασικούς φροντιστές και δεν θέλει να τους αποχωριστεί για να πηγαίνει σε μέρη που μέχρι πρότερος απολάμβανε. Παλινδρόμηση. Το παιδί
ενώ έχει αποθηλάσει, έχει κατακτήσει να μην χρησιμοποιεί πάνα, μπιμπερό και πιπίλα γυρνάει πάλι πίσω σε αυτές τις συμπεριφορές. Αρχικά μη συγκρίνετε τα παιδιά. Να θυμάστε ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό, έχει τις δικές του δυνατότητες και αδυναμίες. Προσπαθήστε, να μην επιτρέπετε και σε άλλους τη σύγκριση. Μην δίνετε
ένταση στα συμπτώματα. Κάποιες φορές τα παιδιά θέλουν να τραβήξουν την προσοχή μας και όσο τα καταφέρνουν συνεχίζουν. Προσπαθήστε να περνάτε αποκλειστικό χρόνο με τα παιδιά. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ο γονιός να κατορθώνει να βρίσκει έστω ένα τέταρτο χρόνο για να περάσει αποκλειστικά με το κάθε παιδί. Το παιδί νιώθει ξεχωριστό και λαμβάνει όλη την αγάπη άνευ όρων. Αφήστε τα παιδιά να λύσουν μόνα τις διαφορές του.
Μην παίρνετε θέση υπέρ του ενός παιδιού. Παρεμβαίνετε μόνο, όταν υπάρχει χειροδικία. Προσπαθείτε να χαρακτηρίσετε την πράξη και όχι τη συμπεριφορά του παιδιού. Συζητήστε μαζί του για να εκφράσει πως νιώθει και
προσπαθήστε να ικανοποιήσετε τις ανάγκες του στο μέτρο του δυνατού.
Περιμένουμε και τις δικές σου ερωτήσεις, ανησυχίες και προβληματισμούς στο e-mail: natasatsitlakidou@gmail.com.