Όταν στα 37 σου -όσο είμαι εγώ- έχεις κάνει χιλιάδες εξετάσεις σε όλο σου το σώμα (και όχι μόνο μία φορά την καθεμία), όταν έχεις ξοδέψει μια μικρή περιουσία σε γιατρούς, όταν έχεις υπάρξει θαμώνας σε νοσοκομεία κυρίως βραδινές ώρες, όταν ΕΥΤΥΧΩΣ δεν πάσχεις από μια σοβαρή ασθένεια αλλά εσύ ΕΚΕΙ, ΤΟΝ ΧΑΒΑ ΣΟΥ…
…τότε μάλλον εσύ και τα ψυχοσωματικά έχετε σχέση. Και μάλιστα ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ.
Οι κρίσεις πανικού, όπως κι αν εκφράζονται στον καθένα από εμάς, είναι φαινόμενο της εποχής. Γιατί άραγε;
Βέβαια δεν είναι μόνο φαινόμενο αυτής της εποχής. Γιατί άραγε;
Εάν πονάει συχνά το στομάχι σου, αλλά οι εξετάσεις δεν δείχνουν κάτι παθολογικό…
Εάν έχεις συχνά πονοκεφάλους που σε ταλαιπωρούν, αλλά όλες οι εξετάσεις σου είναι καθαρές…
Εάν νιώθεις συχνά έναν κόμπο στο λαιμό και ταχυπαλμίες, εάν ανεβάζεις πίεση, αλλά οι γιατροί μετά από εξονυχιστικό έλεγχο δεν βρίσκουν τίποτα ανησυχητικό…
Εάν μαζί με τα φάρμακα που σου δίνουν οι ειδικοί, σου προτείνουν συχνά-πυκνά να επισκεφτείς καλού κακού κάποιον ψυχολόγο για συνεδρίες ή να πάρεις παράλληλα και κάποια αντικαταθλιπτική αγωγή…
…μήπως, ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ, το σώμα σου απλά διαμαρτύρεται; Μήπως δυσανασχετεί; Μήπως σε προειδοποιεί; Μήπως σου φωνάζει; Μήπως σε μαλώνει; Μήπως σου λέει “ως εδώ…”;;; Μήπως προσπαθεί να σε ξυπνήσει;
Ούσα η πιο ακατάλληλη να σου δώσω συμβουλές για αυτό το θέμα, το μόνο που έχω να σου συστήσω είναι να το ακούς το σώμα σου, να το φροντίζεις, να το αγαπάς, αλλά, ΝΑΙ, κυρίως να το ΑΚΟΥΣ.
Αν, πάλι, έχεις φτάσει στο σημείο να κάνεις συλλογή από αυτοάνοσα νοσηματα, αλλά ακόμα δεν έχεις ασχοληθεί σοβαρά με το τί τα αναζωπυρώνει, μάλλον ΤΩΡΑ είναι η στιγμή. (αν και μάλλον η στιγμή πέρασε εδώ και καιρό, τρέχα και -ποιος ξέρει;;;- ίσως την προλάβεις…)
Πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να προσέχουμε τους γύρω μας, αλλά τελικά να παραμελούμε τον εαυτό μας.
Και, όπως συμβαίνει με όλες τις πράξεις μας, συνειδητές ή μη, και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχουν συνέπειες.
Μήπως, λέω ΜΗΠΩΣ, ήρθε η ώρα να μεριμνήσεις;
