Η Ναταλία Αργυράκη δεν είναι “νεοσύλλεκτη” στον χώρο των media, κι ας την έμαθες καλύτερα φέτος από τη συχνότητα του Alpha στο “Καλύτερα δε γίνεται” -κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 13.50- με τη Ναταλία Γερμανού.
Δε σου κρύβω ότι πριν επικοινωνήσω μαζί της, για μια ολόκληρη σεζόν, την παρατηρούσα σχεδόν σε κάθε της εμφάνιση στο πάνελ της εκπομπής. Κάτι είχε αυτό το κορίτσι που ήξερε να σε μαγνητίζει.
Το ότι ήξερε πότε να εκφέρει άποψη και να τη στηρίζει… το ότι το κάθε της σχόλιο ήταν πιο εύστοχο από το προηγούμενο… το ότι έμοιαζε να μην έχει την ανάγκη και την ανασφάλεια να επιβληθεί… ή τελικά το ότι σε έπειθε ότι είχε βαθιά γνώση των λεγομένων της όσο παρουσίαζε τα θέματά της..; ΄Η τέλος πάντων, όλα αυτά μαζί;
Αποφάσισα να της ζητήσω συνέντευξη όταν πια κατέληξα- ακόμα και από όσα ανέβαζε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- ότι είναι, μεν, ένα Choose happiness κορίτσι, αλλά ακόμα και αυτό με έναν δικό της τρόπο.
Με έναν τρόπο ανεπιτήδευτο και γνήσιο, με έναν τρόπο επίκαιρο, με έναν τρόπο που αδιαμφισβήτητα έχρηζε περαιτέρω διερεύνησης…
Η Ναταλία Αργυράκη…
…κατάγεται από το Λουτράκι Κορινθίας και από τα φοιτητικά της χρόνια και μετά μένει μόνιμα στην Αθήνα.
…είναι δημοσιογράφος και συγκεκριμένα απόφοιτη του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
…και, ναι, επί 5 χρόνια ήταν ΚΑΙ αρχισυντάκτρια του περιοδικού ΟΚ!
…έχει μακρά πορεία ως δημοσιογράφος σε μεγάλους ομίλους, δουλεύοντας σε περιοδικά και sites.
…έχει αδυναμία στο θέατρο και στο σινεμά ενώ στο βιογραφικό της θα δεις ότι έχει διατελέσει και κινηματογραφική ανταποκρίτρια σε διεθνή φεστιβάλ.
…Από το 2020 έχει αναλάβει στο ANT1 Media Lab το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ.
…είναι Σκορπιός, αγαπάει την αναρρίχηση και είναι Choosehappiness girl!
1. Πόσο εύκολο -ή καλύτερα εφικτό- είναι να παραμένει κανείς υπέρμαχος του Choosehappiness τις covid μέρες που διανύουμε;
Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά είναι μία επιλογή. Ίσως η καλύτερη από όσες έχουμε. Γιατί το να είσαι χαρούμενος, συνοδεύεται από πολλά μικρά πράγματα που επιλέγεις να κάνεις κάθε μέρα επειδή σε ευχαριστούν -στη δική μου περίπτωση το να πάω έναν περίπατο, να κάνω yoga στο σπίτι, να δω μία ταινία του Χίτσκοκ ή να μιλήσω με τα αγαπημένα μου πρόσωπα- και από άλλα, τα οποία έχεις ήδη -όπως την υγεία σου και τη διάθεση να ονειρεύεσαι τι θα κάνεις όταν όλο αυτό τελειώσει. Σίγουρα, νιώθω πολύ τυχερή που σε αυτή την κατάσταση βρέθηκα σε ένα νέο επαγγελματικό περιβάλλον, το Καλύτερα δε γίνεται και ήρθα “αντιμέτωπη” με την αδρεναλίνη του καινούργιου και του “ζωντανού”. Δεν είναι για όλους έτσι τα πράγματα, εξ’ού και θαυμάζω απεριόριστα άτομα όπως την αδερφή μου, τη Δήμητρα, που όντως επιλέγει τη χαρά, αν και έχει μείνει σχεδόν έναν χρόνο μακριά από τη δουλειά της. Σε τελική ανάλυση, είμαι χαρούμενη, γιατί γουστάρω τη ζωή. Πολύ.
2. Δημοσιογράφος για πάνω από δέκα χρόνια. Ποια ήταν εκείνη η ΜΙΑ στιγμή που ένιωσες ότι “ναι, ρε, τα κατάφερα” και ένιωσες επαγγελματικά πλήρης και…ευτυχής (αν όχι και ευτυχισμένη;)
Ωραία ερώτηση. Για την ακρίβεια δουλεύω στα περιοδικά εδώ και 15 χρόνια και έχω πολλές χαρούμενες στιγμές. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που έγινε δεκτή η αίτησή μου να πάω ως διαπιστευμένη δημοσιογράφος στο Φεστιβάλ Καννών, το 2010. Ήταν η αρχή μίας από τις σπουδαιότερες εμπειρίες της ζωής μου. Θυμάμαι και την ημέρα που αποχαιρετηθήκαμε με τους συναδέλφους μου στο ΟΚ!, μετά από 10 χρόνια κοινής πορείας, τον Δεκέμβριο που αποχώρησα, και συνειδητοποίησα ότι “τα καταφέραμε όλοι μας”, γιατί η οικογενειακή σχέση που χτίσαμε ήταν μία μεγάλη επιτυχία.
3. Η Ναταλία Αργυράκη συνάντησε φέτος τη Ναταλία Γερμανού. Πόσο Choosehappiness υπήρξε αυτή η επαγγελματική συνύπαρξη;
Ευτυχώς, η Ναταλία Γερμανού άπλωσε το χέρι της, κι εγώ το έπιασα (γελάει.) Έτσι αισθάνομαι ότι συνυπάρχουμε από τον Σεπτέμβριο: χέρι-χέρι. Κι αυτό το λέω, γιατί δέχομαι από εκείνη αποδοχή, δοτικότητα, υποστήριξη και εμπιστοσύνη. Είναι μια συνύπαρξη που μου δίνει χαρά, κέφι και έμπνευση. Και επειδή πάντα επένδυα στις ομάδες, χαίρομαι γιατί όλη η ομάδα -ο Κώστας Τσουρός, η Εβελίνα Νικόλιζα και ο Παναγιώτης Ραφαηλίδης- είναι από αυτές που θες να είσαι κομμάτι της. Δεν χωριζόμαστε λεπτό όσο είμαστε στο κανάλι, αλήθεια.
4. Τόσο νέα κι όμως διδάσκεις. Μπαίνεις για πρώτη φορά σε ένα τμήμα. Ποια είναι η πρώτη αλήθεια που μοιράζεσαι με τους νέους μαθητές σου, τι πρέπει να “κρατάνε” οι νέοι σήμερα, ανεξάρτητα από τον επαγγελματικό χώρο που επιλέγουν;
Σ’ ευχαριστώ για το “τόσο νέα”! Μιας και διδάσκω Καλλιτεχνικό Ρεπορτάζ, το πρώτο πράγμα που λέω στους μαθητές μου είναι να έχουν στενή σχέση με τις τέχνες -να παρακολουθούν ταινίες, θέατρο, να διαβάζουν βιβλία, να επισκέπτονται μουσεία, να είναι ανοιχτοί. Η πανδημία δεν ευνοεί όλα αυτά, το ξέρω. Τα βασικότερα που θα μάθουν δεν διδάσκονται, γιατί η διαδρομή του καθενός εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κουλτούρα του, την παιδεία του, τον χαρακτήρα του. Τους λέω να μάθουν να γράφουν σωστά, γιατί “ό, τι μπορείς να γράψεις, μπορείς και να το πεις”, και να είναι πάντα “ανώτεροι των περιστάσεων”.
5. Σκληρές μέρες οι τελευταίες. Σοκαριστικές αλήθειες διαδέχονται η μία την άλλη. Διαπιστώνει, λοιπόν, κανείς ότι εκεί που πέφτουν τα φώτα, πολλές φορές κρύβεται περίτεχνα το σκοτάδι. Πώς το βιώνεις όλο αυτό;
Με θλίψη, αλλά και με έναν δυναμισμό που δεν περίμενα. Με ενδιαφέρει βαθιά το θέμα αυτό. Είμαι με την αλήθεια, με το φως, με τη δύναμη και το θάρρος, είμαι με την ουσία και με το ήθος, με την εκκαθάριση. Με απασχολούν οι εξελίξεις κάθε μέρα, έχω μιλήσει με πολλά πρόσωπα από τον χώρο του θεάτρου για όσα συμβαίνουν και κάποια βράδια δεν έχω κοιμηθεί καλά. Περιμένω να πληρωθεί από κάθε υπαίτιο το ανάλογο “Τίμημα” -είναι αγαπημένο μου θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλερ αυτό- και να επιστρέψουμε στο θέατρο πιο καθαροί.
6. Κλείνεις τα μάτια σου και σκέφτεσαι μια ευτυχισμένη στιγμή. Τι ώρα είναι; Με ποιους είσαι; Πού είσαι; Περιέγραψέ μου τη συνθήκη.
Εύκολο. Με την οικογένειά μου, στο Λουτράκι, στον κήπο του σπιτιού μας, τα δύο ανίψια μου να παίζουν και να κάνουν φασαρία για δέκα (!), και οι υπόλοιποι εναλλάξ να χαιρόμαστε ή να λύνουμε οικογενειακές παρεξηγήσεις που προκύπτουν κάθε πέντε λεπτά, καθότι είμαστε όλοι μας νευρικοί. (γελάει.)
7. Κάπου διάβασα ότι ακόμα και μέχρι σήμερα η μαμά σου περπατάει χέρι χέρι με τον μπαμπά σου. Και κάπως έτσι ο πήχης της προσωπικής σου ζωής πιάνει ταβάνι; Τί να συγκριθεί μαζί με αυτήν την…εικόνα ζωής;
Είναι αλήθεια αυτό. Ο πήχης είναι ψηλά, όχι μόνο για τη διάρκεια της σχέσης τους και το γεγονός ότι είναι αχώριστοι εδώ και σχεδόν 40 χρόνια, αλλά γιατί είχαν πάντα έναν και απόλυτο στόχο ζωής: την οικογένειά τους. Και το δυσκολότερο στις σχέσεις σήμερα είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν κοινούς στόχους και το συνειδητοποιούν καμιά φορά αργά. Επίσης οι γονείς μου είναι ο ένας “δικηγόρος” του άλλου, κι αυτό είναι πολύτιμο μεγαλώνοντας! (γελάει).
8. Ταξίδια. Η περιπέτεια τελειώνει και καλείσαι να ετοιμάσεις το πρώτο -μετά covid- ταξίδι σου. Πάμε να μας περιγράψεις προορισμό, συνταξιδιώτες, σταθμούς, μεταφορικό μέσο, εποχή…
Εγώ και οι αγαπημένοι συνταξιδιώτες μου (ξέρουν ποιοι είναι) ανταλλάσσουμε καθημερινά ιδέες για τον επόμενο προορισμό μας. Καθένας έχει το “όνειρό” του σε αυτή τη φάση, που περιλαμβάνει από Ισπανία, μέχρι Τοσκάνη, Νέα Υόρκη ή Ισλανδία. Ωστόσο, εγώ μας βλέπω ήδη σε ένα road trip στην Καλιφόρνια, καλοκαίρι.