Γράφει η Νατάσα Τσιτλακίδου.
Θέλουμε να δαμάσουμε τη ροή και τη δύναμη του νερού, ορθώνοντας φράγματα.
Θέλουμε να δαμάσουμε την αγριότητα και την ομορφιά των ζώων, φυλακίζοντάς τα μέσα σε κλουβιά.
Θέλουμε να δαμάσουμε τα στοιχεία της φύσης με κάθε τρόπο και κόστος.
Θέλουμε να δαμάσουμε τον χρόνο, κλείνοντάς τον μέσα σε ρολόγια.
Θέλουμε να δαμάσουμε την κακιά, σκληρή και βίαιη πλευρά μας, «ταΐζοντας» την με αναρίθμητα χάπια, ή πετώντας την πίσω από σιδερένια κάγκελα.
Θέλουμε να δαμάσουμε την ομοφυλοφιλική πλευρά μας, φορώντας της ράσα ή στέλνοντάς την, «ταξιδάκι αναψυχής», σε τόπους λατρείας και διαλογισμού.
Θέλουμε να δαμάσουμε καθετί αδύναμο, ανίσχυρο, ανυπεράσπιστο.
Θέλουμε να γίνουμε κυρίαρχοι του κόσμου.
Θέλουμε να γίνουμε «ΘΕΟΙ».
Εμείς όμως έχουμε κάτι που ο Θεός δεν έχει.
ΕΓΩΙΣΜΟ
Αυτόν πρέπει να δαμάσουμε…
