Έλα να μιλήσουμε σαν ενήλικες άνθρωποι για τη λέξη “συναίνεση”, κοινώς για τη συγκατάθεση, για την αποδοχή…
Ξέρεις σε τί αναφέρομαι, σωστά; Την έχεις ξανακούσει αυτή τη λέξη εικάζω.
Ας googl-άρουμε: “Η συναίνεση είναι η επίτευξη μιας αμοιβαίας συμφωνίας ή η λήψη αποφάσεων που ταιριάζουν σε όλα τα μέρη της σύγκρουσης. Σε μια πραγματική κατάσταση, την αποκαλούμενη αμοιβαία συμφωνία“.
Δεν έχεις παράπονο. Τη συναίνεσή μας τη ζητάνε παντού. Γονική συναίνεση… Συναίνεση μέλους… Συναίνεση ασθενούς… Γραπτή συναίνεση… Κι εμείς πατάμε “αβέρτα” το OK. Τις περισσότερες φορές χωρίς καν να διαβάζουμε. Και δεν αναφέρομαι στα ψιλά γράμματα, σάμπως διαβάζουμε -τρομάρα μας- τα χοντρά!
Και φτάνουμε στο σεξ. (Όχι, όχι σε αυτό το κείμενο δε θα παίξουμε με τις λέξεις, σου ακούγεται καλύτερο το…έρωτας;)
Σεξ, λοιπόν! Ενήλικο σεξ… Αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε δύο -με λες και οπισθοδρομική- ανθρώπους, αφού πρώτα συναινέσουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ και ΟΙ ΔΥΟ!
Και άκου να σου πω τώρα ένα νέο. Ο ορισμός της συναίνεσης είναι…”πιο ξεκάθαρος πεθαίνεις”!
Το “όχι”, το “δεν ξέρω”, το “ίσως”, η σιωπή δεν είναι συναίνεση.
Ούτε καν το “ναι” που προκύπτει μετά από πίεση είναι συναίνεση.
Σε σοκάρω;
Α και να μη ξεχάσω τώρα που είπα να σου ξεκαθαρίσω δύο λογάκια:
Ούτε το ντεκολτέ μου είναι συναίνεση. Ούτε καν η κοντή μου φούστα.
Όταν συναινέσω, πίστεψέ με, θα το καταλάβεις.
Και αν δεν είσαι σίγουρος, μη διστάσεις να με ρωτήσεις.
Θα σου απαντήσω. Με μια αγκαλιά, με ένα φιλί ή ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ.
Και όχι, όταν λέει η γυναίκα ΟΧΙ δεν εννοεί ΝΑΙ. Εννοεί ΟΧΙ.
Κατάλαβες, ανθρωπάκι;