Γράφει η Νατάσα Τσιτλακίδου.
Χρύσα, Χρυσή, Χρυσούλα, Σούλα…
Σήμερα έχει γενέθλια η Σούλα μου. Επειδή δεν μπορώ να κάνω, όλα όσα ήθελα, για εκείνη, αυτήν την τόσο ξεχωριστή ημέρα αποφάσισα απλά να της χαρίσω… λίγα λόγια ακόμη.
Η Χρύσα Τσάπα είναι μία εξαίρετη κοινωνική λειτουργός, που εργάζεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι».
Η έννοια της «βοήθειας» τη χαρακτηρίζει απόλυτα. Δίνει όλο της το «είναι», καθημερινά, σε όλους τους συνανθρώπους της, που έχουν ανάγκη. Που χρειάζονται κάποιον να μοιραστούν τα προβλήματά τους, ένα χέρι να τους κρατήσει, μια ζεστή ματιά, λίγη στοργή, ειλικρίνεια και ανθρωπιά.
Το «πακέτο», όλων αυτών των αξιών, ανήκει στη Χρύσα και κανείς, όσο και να προσπαθήσει, δεν πρόκειται να την αλλάξει και να της «κλέψει» καμία από τις αξίες της.
Η δική μου Σούλα -ποτέ δεν μπόρεσα να τη φωνάξω Χρύσα-, είναι η αδερφή που δεν είχα ποτέ. Είναι η αδερφή ψυχή μου. Εκείνη συμπληρώνει εμένα και εγώ συμπληρώνω εκείνην.
Όποτε είμαστε μαζί, χανόμαστε, ξεφεύγουμε απ’ όλους κι όλα. Μπορεί η καθεμιά να λέει τα δικά της, εμείς όμως καταλαβαινόμαστε. Είμαστε μαζί αχώριστες, από την εφηβεία μέχρι σήμερα. Γυμνάσιο, λύκειο, πρώτες αγάπες, χαρές, λύπες, τρέλες, ενηλικίωση, διακοπές, γάμοι, εγκυμοσύνες, γέννες, παιδιά, κουμπαριά, όλα. Πάντα μαζί!
Έχουμε ζήσει τόσα μαζί, που θα μπορούσα να γράψω βιβλίο. Όμως κάποια πράγματα δεν μπορούν να γραφτούν ξανά. Είναι γραμμένα βαθιά, χαραγμένα στις καρδιές μας. Στην καρδιά σου Σούλα μου και στη δική μου. Εμείς τα ξέρουμε, εμείς τα ζήσαμε και εμείς θα ζήσουμε και άλλα πολλά μέχρι τα βαθιά μας γεράματα.
Σε αγαπάω.
Στην αδερφή μου, στη Σούλα μου.