Γράφει η Νατάσα Τσιτλακίδου.
Σήμερα, είπα να το ελαφρύνω. Να το δω λιγάκι εγωιστικά. Δε μου πάει βέβαια, αλλά πού και πού χρειάζεται.
Χθες το βράδυ, λοιπόν, πάνω σε μια συζήτηση που είχαμε με τη μεγάλη κόρη μου, μια ιδέα μου καρφώθηκε στο μυαλό. Την οποία μάλιστα σκέφτομαι να την εφαρμόσω άμεσα.
Το ρεπό της μαμάς.
Μία μέρα, κάθε εβδομάδα, θα ανήκει αποκλειστικά σε μένα, στη μαμά.
Θα είναι η δική μου μέρα, η μέρα των «θέλω» μου.
Θέλω, λοιπόν, αυτήν τη μέρα να ξυπνήσω ό,τι ώρα μου κάνει κέφι, να φορέσω ότι μου αρέσει. Να μη μαγειρέψω, ας μαγειρέψει ο σύζυγός μου (αν τώρα δεν ξέρει να φτιάχνει ούτε βραστό αυγό… καλού κακού ας έχω μαγειρέψει κάτι, να βρίσκεται στο ψυγείο, την προηγούμενη μέρα), να μην κάνω καμία δουλειά, να μην ασχοληθώ με τα μαθήματα των παιδιών. Θέλω να δω μια ταινία δικού μου γούστου, να διαβάσω ένα βιβλίο δικής μου επιλογής, να μπορέσω να γράψω με απόλυτη ησυχία και να έχω το χρόνο που μου αρκεί. Να βγω έξω και να περπατήσω στα δικά μου μέρη, εκεί που πάω όποτε η ψυχή βαραίνει για να την αδειάσω, να αδειάσω τις σκέψεις μου. Μόνο να αισθάνομαι τον αέρα να με χαϊδεύει, να ακούω τη σιωπή και να μυρίζω τη γη.
Και όταν επιστρέψω στο σπίτι να με περιμένουν δύο εκπλήξεις, μία από την κάθε μου κόρη. Εντελώς διαφορετικές όπως κι αυτές. Θα τις έχω φυσικά ενημερώσει από το προηγούμενο βράδυ λίγο πριν κοιμηθούν και ονειρευτούν, να μου χαρίσουν μια σκέψη τους, μια έγνοια. Να σκεφτούν τι θα κάνουν τι θα μου ετοιμάσουν, τι πιστεύουν ότι θα μου χαρίσει χαρά.
Ένα αφρόλουτρο ίσως;
Να γεμίσουν τη μπανιέρα με ζεστό νερό, άλατα και αιθέρια έλαια, ή ίσως έναν φρουτοχυμό, ένα σνακ φτιαγμένο από τα χεράκια τους…
Θέλω τη δική μου μέρα, οι ρόλοι να αντιστραφούν, να νιώσω λιγάκι παιδί, και οι κόρες μου να μπουν στη δική μου θέση.
Έτσι πιστεύω, θα καταλάβουν ότι ακόμη και το απλό στρώσιμο του κρεβατιού από μένα, κρύβει μια σημασία, μια πράξη αγάπης και έγνοιας!
Πως και τα μικρά και ασήμαντα κρύβουν πολλά και ανεκτίμητα!
Σε αυτό το ρεπό μας, που το έχουμε εμείς οι μαμάδες τόσο ανάγκη, ας αφεθούμε στα μικρά χεράκια των παιδιών μας και είμαι σίγουρη πως τόσο εμείς όσο και εκείνα θα το απολαύσουμε εξίσου.
