Έλα να συμφωνήσουμε σε κάτι.
Πόσες φορές σου έχει συμβεί ή έχεις μάθει κάτι σοβαρό, ΚΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΟΒΑΡΟ, και λες -μέσα σου και έξω σου- ότι ήταν αρκετό για να σου αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία σου;
Πόσες φορές έχεις πει ότι επιτέλους κατάλαβες ότι αναλωνόμαστε σε μικροπράγματα και ξεχνάμε τα ουσιώδη και αυτά που πραγματικά κάνουν τη ζωή να αξίζει;
Και πόσες φορές σου υποσχέθηκες ότι θα αλλάξεις και παρέμεινες ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος; Με την ίδια γκρίνια, το ίδιο άγχος, τους ίδιους πανικούς;
Θα σου απαντήσω εγώ. ΑΠΕΙΡΕΣ!
Και συνεχίζω να το κάνω, ούσα σίγουρη ότι το ίδιο συνεχίζεις να κάνεις ευθαρσώς κι εσύ!
Την Παρασκευή, για παράδειγμα, μαθαίνεις κάτι σοκαριστικό και δεσμεύεσαι να βάλεις ένα “ΤΕΛΟΣ” στον μικρόκοσμό σου και να αρχίσεις να επαναξιολογείς όσα συμβαίνουν γύρω σου.
Δευτέρα -για να μην πω Σάββατο πρωί- έχεις ξεχάσει τα πάντα και ήδη αγχώνεσαι για το λάθος που έκανες στο γραφείο, για τον Σπύρο που δεν έστειλε μήνυμα, για το φόρεμα που δεν κουμπώνει, για τα κεφτεδάκια που ψιλοάρπαξαν, για την Αλκμήνη που δεν ήπιε όλο το γάλα της και -ΒΕΒΑΙΩΣ- για την εταιρεία κούριερ που δεν παρέδωσε ακόμα το δώρο σου στο βαφτιστήρι σου.
Ξέχασες… Ξεχάστηκες… Θες η ανθρώπινη φύση; Θες η ανθρώπινη ματαιοδοξία; Θες η ανθρώπινη βλακεία…; Θες που και την επόμενη φορά που κάτι θα συμβεί, εσύ και πάλι θα το ξεχάσεις το επόμενο πρωί; Θες που είμαστε άξιοι της μοίρας μας;
Δεν θα στο παίξω έξυπνη. Έχω αποδείξει πολλάκις πως σε αυτόν τον τομέα δεν είμαι.
Γράφω αυτό το κείμενο για να με μαλώσω. Να με μαλώσω επειδή ξεχνάω… επειδή αναλώνομαι… επειδή ξοδεύομαι… επειδή κολλάει το μυαλό μου στα “μικρά”… επειδή δεν έχω πάντα τη σοφία να αξιολογήσω τα “μεγάλα”… επειδή, ναι, η ζωή συνεχίζεται αλλά οφείλω να παίρνω μαθήματα από αυτήν, κι όχι να την αγνοώ επιδεικτικά…
Γράφω αυτό το κείμενο για να μαλώσω κι εσένα. Επειδή, ακόμα κι αν δεν γνωριζόμαστε, ξέρω ότι κάνεις τα ίδια. Με το ίδιο θάρρος, με το ίδιο θράσος, με το ίδιο πείσμα, με την ίδια άγνοια…
Λες και μας εξασφάλισε κανείς ότι θα ζήσουμε αιώνια…
Λες και μας έδωσε κανείς άφεση αμαρτιών για να κάνουμε ξανά και ξανά τα ίδια λάθη…
Λες και…
Μην είσαι αγνώμων.
Δεύτερη ζωή δεν έχει…