Όταν μου χάρισαν το βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ “Ο Μικρός Πρίγκιπας” ενθουσιάστηκα. Πάνε χρόνια βέβαια… Προχθές έπιασα τον εαυτό μου να το αναζητά στη βιβλιοθήκη με το βλέμμα μου. Είχα καιρό να το…συναντήσω. Διαβάζοντας ξανά τις πρώτες κιόλας σειρές, αποφάσισα πως, αν και θεωρείται παιδικό βιβλίο, μόνο παιδικό δεν είναι. Ή καλύτερα είναι ΚΑΙ παιδικό, αλλά όχι μόνο.
Πόσα διδάγματα, πόσα κρυφά μηνύματα, πόσο όμορφα λόγια, πόσο τρυφερές σκέψεις και νοητικές διαδρομές…
Όπως διάβασα και πριν από αρκετό καιρό να λέει κάποιος κριτικός, μέσα από το εν λόγω βιβλίο γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Μαθαίνεις να εκτιμάς αυτά που έχεις γύρω σου και να μην τα θεωρείς δεδομένα, μαθαίνεις να αναπτύσσεις τη φαντασία σου και να μην καταπιέζεις τα συναισθήματά σου. Μαθαίνεις να μην παίρνεις πολύ σοβαρά τον εαυτό σου, να μην φοβάσαι το ξένο και ναι, μερικές φορές αν αυτό είναι απαραίτητο, να αφήνεις να φεύγουν τους ανθρώπους που αγαπάς πολύ.
«Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές· μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που μπορεί να τους καταλάβει»…
Σε αυτό το σημείο στάθηκα αρκετή ώρα. Το διάβασα, το ξαναδιάβασα και μετά ακόμα μία. Όλη η αλήθεια του κόσμου σε μια πρόταση, αν το καλοσκεφτείς.
Πήρα μαζί μου το βιβλίο και πήγα να φτιάξω καφέ. Τι καλό είχα κάνει για να αξίζω δύο απολαύσεις μαζί; Από την άλλη, γιατί όχι;;;
Και κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα να σου κάνω δώρο ……..
Σςςςςς….
Δε θα αποκαλύψω ακόμα τι!
Συντονίσου και δήλωσε συμμετοχή στον επόμενο διαγωνισμό!!!
Έρχεται σε λίγο!