Εάν με ρωτούσες πριν από λίγα χρόνια, θα σου έλεγα μετά βεβαιότητος ότι έχω κλείσει ως φίλη. Πώς λέμε “έκλεισα ως γυναίκα, ως μάνα, ως …”; Αυτό.
Και μετά θα ερχόταν η ίδια η ζωή να με διαψεύσει για ακόμα μια φορά, όπως συμβαίνει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ όταν τολμάς να ξεστομίσεις τη λέξη “πάντα” ή τη λέξη “ποτέ”.
Αρχικά, θέλω να συμφωνήσουμε ότι αλλιώς ορίζουμε τη φιλία στα πέντε μας, αλλιώς στα δώδεκα, αλλιώς στα δεκαοκτώ και σίγουρα αλλιώς στα σαράντα…
Εάν στα πέντε μας, φίλος είναι αυτός που τρώει μαζί μου την άμμο στην παραλία…
Εάν στα δώδεκα μας, φίλος είναι αυτός που μοιραζόμαστε τις πρώτες ερωτικές μας ανησυχίες…
Εάν στα δεκαοκτώ μας, φίλος είναι αυτός που μεθύσαμε μαζί του, που ξενυχτήσαμε μαζί του, που ξεσαλώσαμε μαζί του, που παρανομήσαμε μαζί του, που ονειρευτήκαμε μαζί του…
Ποιος είναι φίλος μας όταν οι υποχρεώσεις και οι προτεραιότητές μας αλλάζουν και όταν ο ελεύθερος χρόνος απλά δεν υπάρχει πια;
Σε μια ηλικία που ξέρεις πια να ξεχωρίζεις την παρέα από τη φιλία, νομίζω πως τελικά ναι, μπορείς να κάνεις ακόμα φίλους. Αληθινούς φίλους, ποιοτικούς φίλους, ουσιαστικούς φίλους. Φίλους που θα είστε ο ένας στη ζωή του άλλου με διακριτικότητα και αλήθεια και όχι απλά επειδή έτυχε να καθίσατε κάποτε στο ίδιο θρανίο.
Είναι δεδομένο ότι όσο περνούν τα χρόνια, όλο και θα συναντήσετε ανθρώπους που τελικά έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Ανθρώπους που ξέρετε ότι θα περνούσατε ωραία μαζί τους σε διακοπές, σε μια έξοδο, σε μια κουβέντα. Ανθρώπους που θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί τους πράγματα για τη ζωή σας, για τα παιδιά σας, για τη δουλειά σας… Αλλά αλήθεια θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι ζωής, σαν αυτούς που πιστεύατε ότι κάνατε στα νιάτα σας;
Διάβασα πρόσφατα σε ένα άρθρο και δεν σου κρύβω ότι προβληματίστηκα: “Aπό μια ηλικία και μετά, προτιμούμε να μπαλώνουμε τα κενά στην κοινωνική μας ζωή, από το να επιχειρήσουμε μία καινούρια τομή, χωρίς δεύτερες σκέψεις και επιφυλάξεις, εντελώς ανοχύρωτοι και ανοιχτοί σε όλα τα ενδεχόμενα κι ό,τι γίνει, όπως ακριβώς κάναμε όταν ήμασταν νέοι”.
Νομίζω πως σε μια μόνο παράγραφο, τα λέει όλα.
Από την άλλη, τί έχουμε να χάσουμε; Γιατί να μη δώσουμε ακόμα μια ευκαιρία;
Ακόμα μια ευκαιρία να επενδύσουμε, να πιστέψουμε, να την πατήσουμε, να ξαφνιαστούμε, να αγαπήσουμε;
