Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, συνιστούν να θηλάσετε το μωρό σας, έως ότου φτάσει τουλάχιστον στην ηλικία του ενός έτους.
Αλλά…
…για εμένα ο θηλασμός είναι μια απόφαση ανάμεσα σε δυο. Για να μη σου πω ανάμεσα σε τρεις (βάζω και τον μπαμπά στο παιχνίδι)!
Για εμένα η μαμά είναι υποχρεωμένη να ξέρει τα οφέλη και τις δυσκολίες του και από εκεί και πέρα να αποφασίσει: Θα θηλάσει; Για πόσο θα θηλάσει; (Το κάθε πότε θα θηλάσει επιτρέψτε μου να μην το θίξω γιατί είναι τουλάχιστον ουτοπικό. Ποιος σου είπε, δόλια μάνα, ότι περνάει και αυτό από το χέρι σου. Άλλος κάνει κουμάντο εδώ!).
Επιστρέφουμε, όμως, στο θέμα μας: Στον αποθηλασμό!
ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Είτε θα ακούσεις τις προσωπικές σου ανάγκες, είτε το μωρό σου θα είναι εκείνο που θα υποδείξει το τέλος αυτού του ταξιδιού, μην επιτρέψεις να επηρεαστείς από τρίτες γνώμες και απόψεις. Ξέρεις τι λένε για την γνώμη, που όλοι έχουν από μία, δεν ξέρεις;
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ: Είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι εάν το άφηνα στο χέρι του Άλκη θα θηλάζαμε για πολύ καιρό ακόμα. Είναι 2,5 ετών κι όμως τίποτα δεν έδειχνε ότι είναι έτοιμος για αποθηλασμό. Μπορεί να είχαμε περιορίσει αισθητά τη συχνότητα των θηλασμών, αλλά ο βραδινός ήταν αδιαπραγμάτευτος. Βλέπεις, ήταν ο μόνος τρόπος που ήξερε να χαλαρώνει για να κοιμάται. Κι όμως, ήταν πολύ πιο εύκολο από ό,τι περιμέναμε ότι θα είναι…
ΟΙ ΕΝΟΧΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: Είναι γεγονός ότι ο θηλασμός είναι ταυτόσημος με ήσυχες στιγμές άπειρης στοργής και αγάπης με τον σπουδαιότερο άνθρωπο της ζωής μας, το παιδί μας. Πώς να συμβιβαστείς με την ιδέα της διακοπής του; Ποια στιγμή θα μπορέσει να αναπληρώσει αυτό το συναίσθημα, αυτή τη ζεστασιά, αυτόν τον άρρηκτο δεσμό; Πώς να μπεις στη διαδικασία να του στερήσεις κάτι που δείχνει να έχει τόση ανάγκη ακόμα; Πίστεψέ με, εάν δεν διαχειριστείς μέσα σου αυτές τις…δεύτερες σκέψεις, το παιχνίδι είναι χαμένο πολύ προτού μπεις στο γήπεδο. Ξεκίνησε την προσπάθεια του αποθηλασμού, μόνο όταν είσαι αληθινά έτοιμη να το υποστηρίξεις μέχρι τέλους. Δώσε χρόνο. Στο παιδί και σε σένα! Μάλλον πιο πολύ σε σένα!
ΕΜΕΙΣ, ΠΩΣ; Διάβασα πολλά: “Κάντο ομαλά”! “Ακολούθησε το σταδιακό αποθηλασμό…”, “Πρόσεξε μην προκαλέσεις στο παιδί παιδικά τραύματα”… “Φύγε από το σπίτι και άσε τον μπαμπά να κοιμίσει το παιδί”… “Στείλ’ το για 2 βδομάδες στη γιαγιά του”…
Εμείς, τελικά, το πήγαμε αλλιώς… Ένα βράδυ, φτάνοντας στα όρια μου από τη συγκοίμηση, απλά του εξήγησα ότι η μαμά δεν έχει γάλα. Αυτή τη φορά το εννοούσα. Όχι όπως τις άλλες φορές που απλά το έφερνα από εδώ, το πήγαινα από εκεί, αλλά καταλήγαμε να θηλάζουμε όλο το βράδυ.
Δε θα σου πω ψέμματα. Έκλαψε! Σπαρακτικά! Είκοσι ολόκληρα λεπτά! Του έκανα πλατούλα, τον έκανα σφιχτή αγκαλιά και του μιλούσα. Του εξηγούσα. Του πρόσφερα νερό, ανένδοτος. Του πρόσφερα φαγητό, αδύνατον! Στο τέλος, κλείσαμε συμφωνία. Το πρωί η μαμά θα είχε γάλα. Και είχε. Κράτησα την υπόσχεσή μου για μια περίπου εβδομάδα, όπου στο τέλος σταμάτησε να το ζητάει και αυτό.
ΣΗΜΕΡΑ: Έναν σχεδόν μήνα μετά, υπάρχουν φορές που ακόμα ζητάει να θηλάσει. Στα πεταχτά! Έτσι για να δει αν θα τσιμπήσω. Το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο, απλά χώνεται στην αγκαλιά μου και συνεχίζουμε τη μέρα μας.
Όταν ένα ταξίδι τελειώνει, ένα άλλο ξεκινά!
Δεν έχεις παρά να οργανώσεις το επόμενο, λοιπόν!
Είθε να είναι και αυτό το ίδιο τρυφερό και πολύτιμο, μαμά!
Όταν μιλούσαμε για τον θηλασμό: https://choosehappiness4u.wordpress.com/2020/03/01/%ce%bf-%ce%b4%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b7%ce%bb%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8d/