Για όλους εμάς που ξοδεύουμε την καθημερινότητά μας σε μίζερα πράγματα, σε μίζερα συναισθήματα και μίζερες σκέψεις, ξέρεις κι εσύ ότι επιτέλους πρέπει να αναθεωρήσουμε.
Κι αν βιάζεσαι να μου πεις ότι καλή η θεωρία αλλά στην πράξη όλοι χολένουμε, έλα να δούμε εκείνα τα “δώρα” που καθημερινά είναι μπροστά μας κι εμείς τόσο επιδεικτικά προσπερνάμε.
*Ξύπνησες; Κι όμως, δεν λαϊκίζω. Ξέρεις πόσοι δεν ξυπνάνε; “Μη σηκώνεσαι με τον κώλο”, μου λέει συχνά-πυκνά η μαμά μου. Θα σου πω το ίδιο. Ρίξε ένα -έστω και νυσταγμένο- χαμόγελο και ξεκίνα.
*Εργασία και χαρά. Ναι, ξέρω… Όλοι με το που φτάνουμε στο γραφείο μας, θέλουμε να πάμε για καφέ κάτω από τον καυτό ήλιο. Ξέρεις πόσοι είναι για καφέ κάτω από τον καυτό ήλιο και θέλουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να βρουν δουλειά;
*Γεμάτο τραπέζι. Αυτονόητο; Την εποχή που ένα παιδί λιποθύμησε από την πείνα έξω από ένα φούρνο; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Πες ευχαριστώ, λοιπόν. Ευχαριστώ που κάποιος που σε αγαπάει σου ετοίμασε το φαγητό σου. Ευχαριστώ που είχες την ευκαιρία να ετοιμάσεις εσύ το φαγητό για κάποιον που αγαπάς. Πόσο ΜΗ ΔΕΔΟΜΕΝΟ είναι!
*Αγαπάς; Αγαπιέσαι; Αγαπάς έστω έναν; Σε αγαπάει έστω ένας; Απόλαυσέ το. Μοιράσου στιγμές. Μοιράσου αγκαλιές. Μοιράσου συναισθηματα. Μοιράσου… Σταμάτα να κρατάς για σένα. Σταμάτα να φοβάσαι. Σταμάτα να σε προστατεύεις. Ζήστο!
* Επιλογές=Ελευθερία. Προφανώς και είμαι η πλέον ακατάλληλη να σου μιλήσω για εξισώσεις (έχω γράψει 2 σε τεστ μαθηματικών). Παρόλα αυτά, για αυτήν την εξίσωση βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Είσαι αυτό που επιλέγεις να είσαι. Κοίτα να κάνεις τις σωστές επιλογές. Δε θέλεις να είσαι κάτι λιγότερο, κάτι υποδεέστερο, θέλεις;
*Εκείνες οι καθημερινές στιγμές… Υπάρχουν κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα στη ζωή που έχουμε κτίσει, τα οποία εσφαλμένα θεωρούμε “σιγουράκι”. Κι όμως… Αυτά είναι ίσως τα πολυτιμότερα δώρα της μέρας μας. Η ώρα που χώνεσαι στο λαιμό του ανθρώπου σου και αφήνεσαι… η ώρα που σταυρώνεις το παιδί σου πριν φύγεις στη δουλειά ή πριν φύγει στο σχολείο… η ώρα που κάνεις ένα μυρωδάτο αφρόλουτρο και ξεπλένεις τις αμαρτίες σου (ναι, ναι κι αυτό η μαμά μου το λέει)… η ώρα που ξαπλώνεις αποκαμωμένος το βράδυ στο κρεβάτι σου και κατά βάθος ξέρεις ότι κάτι καλό έκανες και αξίζεις όλα τα παραπάνω…
Μην προσπερνάς…
Δε θέλεις να αναγκαστείς να ξεπεράσεις…