Όταν γίνεσαι μαμά και δεν είσαι είκοσι χρονών -αλλά 30+ που ήμουν εγώ- θεωρείς ότι πάνω-κάτω ξέρεις πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Αν, μάλιστα, έχεις και μια έμφυτη τάση να πιστεύεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις όλα, αυτή η σιγουριά είναι η…μπανανόφλουδα που σου αξίζει να πατήσεις και να αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία σου.
Όσα δε γνώριζα πριν γίνω μαμά, λοιπόν…
- Όσο περισσότερο προσπαθείς, τόσο πιο λάθος θα πάνε τα πράγματα.
Είχα διαβάσει βιβλία. Είχα δει βίντεο στο youtube. Είχα πάρει πληροφορίες από φίλες μου που είχαν γίνει νωρίτερα μαμάδες. Ήμουν έτοιμη. Αμ πως; Έκανα το ένα λάθος μετά το άλλο. Λάθη που να φανταστείς δεν είμαι καν έτοιμη να μοιραστώ. Λάθη που όταν τα σκέφτομαι, τρία χρόνια μετά, με λούζει κρύος ιδρώτας. Να είσαι σίγουρη ότι όσο κι αν προσπαθήσεις, τα πράγματα θα ακολουθήσουν τη δική τους ροή. Deal with it.
2. O χρόνος τρέχει.
Πάντα ήξερα ότι τρέχει ο χρόνος, ειδικά όταν περνάς καλά. Αυτό που ούτε φανταζόμουν είναι ότι κάποια στιγμή θα ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου και ο μικρός σου θα είναι σχεδόν τριών. Πότε κιόλας κατάφερε να τρέχει πιο γρήγορα από μένα; Πότε ψήλωσε τόσο; Πότε έμαθε να μετράει από το ένα ως το δέκα (και στα αγγλικά παρακαλώ…); Πότε πρόλαβε να μου πάρει τον αέρα και να με ξελογιάζει τόσο πολύ με μια σφιχτή αγκαλιά και ένα μανούλα; Πίστεψέ με, ένα ανοιγόκλεισμα βλεφάρων είναι… Τίποτα περισσότερο.
3. Το δέντρο που περιγελάς, στην πόρτα σου φυτρώνει.
Ναι, θα μου πεις κι αυτό το ήξερα. Αυτό που πάλι δεν ήξερα είναι ότι ήταν τελείως άτοπο να έχω γνώμη για πράγματα που δεν είχα ζήσει. Καλά, θηλάζει ακόμα; Μη μου πεις ότι κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι…. Αχ, δες πως κάνει αυτό το παιδάκι, πόσο κακομαθημένο… Μα γιατί δεν του φοράει παπούτσια; Μπορεί ποτέ να μην ξεστόμισα όλα τα παραπάνω, αλλά δε θα σου πω ότι ποτέ δεν τα σκέφτηκα. Με τον Άλκη πήρα ένα μεγάλο μάθημα. Φαντάζεσαι ποιο, σωστά;
4. Κανείς δεν έμαθε τους γονείς μου να είναι γονείς.
Όταν κάνεις παιδί, νομίζω ότι γίνεσαι λίγο πιο επιεικής με τους δικούς σου γονείς. Ναι, θυμώνεις ακόμα με όσα τους καταλογίζεις… Ναι, γίνεσαι ακόμα αυστηρός με τις επιλογές τους. Ξέρεις, όμως, ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά της και ότι σύντομα κάποιος άλλος θα κρίνει τις δικές σου επιλογές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είσαι πια σίγουρος ότι τελικά δεν είναι υπεράνθρωποι, όπως πίστευες μέχρι πρόσφατα. Αλλά αντίθετα, ευάλωτοι, συχνά ανυπεράσπιστοι και σίγουρα επιρρεπείς σε λάθη. Όπως κι εσύ, άλλωστε!
5. Ο …σωτήριος ύπνος.
Όταν μπήκα στο μαιευτήριο και ήρθε ο Άλκης, η μόνη συμβουλή που μου έδιναν όλοι ήταν να κοιμηθώ. Λίγο η υπερένταση, λίγο το άγχος, δεν κοιμήθηκα αυτές τις δύο μέρες στην κλινική ούτε ένα λεπτό. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, το σκέφτομαι και θέλω να κλάψω. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, δεν έχω κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ σερί. Χαλάλι.
6. Αλλαγή τρόπου σκέψης. ΤΩΡΑ.
Είμαι άνθρωπος της υπερανάλυσης. Τίποτα δεν αφήνω στην τύχη του. Στα 33 θα αλλάξω; Δεν άλλαξα. Προσαρμόστηκα. Ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα από αυτά που θεωρούσες σημαντικά, δεν είναι τόσο. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι πρέπει να χτίσεις μια αλυσίδα προστασίας γύρω από τον σημαντικότερο άνθρωπο της ζωής σου και, ναι, μερικοί άνθρωποι θα μείνουν έξω από αυτήν.
7. Όταν αγαπάς χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς όρια, χωρίς αν…
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη, παρά μόνο αν μιλάμε για την αγάπη μεταξύ γονιού και παιδιού. Αν θέλω να είμαι ειλικρινής, κανέναν δεν αγαπώ σε αυτόν τον κόσμο χωρίς την ελπίδα να με αγαπά κι εκείνος. Αν θέλω να είμαι ρεαλίστρια, κανέναν δεν αγαπάω σε αυτόν τον κόσμο, χωρίς κάτι να προσδοκώ. Την ανταπόδοση, ένα χάδι, έναν καλό λόγο, την παρουσία του στα δύσκολα… Το παιδί σου το αγαπάς χωρίς απαιτήσεις. Χωρίς να κρύβεται από κάτω ή από πίσω η παραμικρή λογική. Το αγαπάς τόσο που φορές φορές πιστεύεις ότι θα σπάσει η καρδιά σου. Του συγχωρείς τα πάντα, δέχεσαι τα πάντα, γιατί είναι τα ΠΑΝΤΑ.
8. Η απόλυτη προτεραιότητα.
Πριν τον Άλκη, είχα άλλες προτεραιότητες. Ήξερα ότι ο ερχομός του θα τα ανατρέψει όλα, δεν ήξερα το πόσο γρήγορα και απόλυτα θα γίνει αυτό. Καμία δεύτερη σκέψη, κανένα “μήπως”, κανένα “ίσως”. Ξαφνικά, όλα έγιναν ξεκάθαρα. Ξαφνικά, όλα ήταν, είναι και θα είναι αυτός ο μικρός μπόμπιρας. Όλες οι αποφάσεις, όλες οι σκέψεις, όλες οι κινήσεις μου εξαρτώνται από τον Άλκη και από το τι θα ήταν καλύτερο για εκείνον.
Πριν γίνω μαμά, φανταζόμουν αλλά δεν ήξερα.
Τώρα ξέρω και ανυπομονώ να μάθω και ό,τι άλλο θέλει να μου μάθει με το πέρασμα των χρόνων η ζωή, Η ΖΩΗ ΜΟΥ, ο Άλκης!