Ήταν καλοκαίρι. Μπήκα φουριόζα στο κατάστημά του. Περίμενα στην ουρά –προ καραντίνας- και εκεί που έτρεχε και δεν…έφτανε (κυριολεκτικά), κάπως συναντήθηκαν τα βλέμματά μας και κάπως συνωμοτικά και εμφανώς με χιουμοριστική διάθεση μου πέταξε την ιστορική ατάκα: «Τίποτε δεν δουλεύει, αν δεν δουλέψεις εσύ…».
Σίγουρα μια πενταετία μετά και ΕΝΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ μου απέδειξε ότι κατά βάθος το εννοούσε. Και εκεί που έκλειναν όλα τα μαγαζιά –Κορωναϊος βλέπεις…- αποφάσισε να είναι πιο δημιουργικός από ποτέ.
Τόσο δημιουργικός που δεν προλάβαινα να παρακολουθήσω τα νέα του ξεκινήματα.
Κάπως έτσι, έριξα την πρόταση στο τραπέζι να συνεργαστούμε στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού για το Choosehappiness.gr. Σε χρόνο ρεκόρ-όπως συνηθίζει να κάνει σε κάθε παραγγελία του- η κούπα μου ήταν έτοιμη. Έτοιμη και πανέμορφη, όπως ήξερα εκ των προτέρων ότι θα είναι, αφού στο παρελθόν του έχω εμπιστευτεί πολλές ακόμα παραγγελίες.
Δεν σου κρύβω ότι ήταν πολλές φορές που σκέφτηκα ότι ο Σάκης αδικείται σε μια επαρχιακή πόλη, όπως ο Πολύγυρος. Ως καλός επαγγελματίας έχει πια αποδείξει ότι φροντίζει συνεχώς να αναπτύσσει και να βελτιώνει τις δεξιότητες του για το αντικείμενο του ενώ ταυτόχρονα είναι υπεύθυνος, ειλικρινής, ακέραιος και σέβεται ακόμα και τον ανταγωνιστή του.
Μα δε σκέφτηκες ποτέ να φύγεις από τον Πολύγυρο;
«Όχι. Από τον Πολύγυρο, πέρα από τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, δεν έλειψα αλλα χρόνια. Ανέκαθεν μου άρεσε η ζωή στον Πολύγυρο γιατί μπορεί και συνδυάζει βουνό και θάλασσα σε πολύ κοντινές αποστάσεις, όπως επίσης και την Θεσσαλονίκη. Πότε δεν θα μπορούσα να ζήσω σε μέρος με πολύ γρήγορους ρυθμούς ζωής όπως απαιτούν τα μεγάλα αστικά κέντρα»
Το «Πρωτόtypo Φωτοτυπικό» το άνοιξε το 2003 στην περιοχή των Δικαστηρίων. Δεν έμεινε, όμως, εκεί. Εξάλλου, δεν ταιριάζει στην προσωπικότητά του η στασιμότητα. «Πριν από έξι χρόνια περίπου αποφάσισα να ασχοληθώ με την εκτύπωση σε μπλούζες και με τις άλλες συμπληρωματικές δραστηριότητες στον κλάδο μου. Στην αρχή ερασιτεχνικά και μετά επαγγελματικά. Με γνώμονα τις ελλείψεις της αγοράς στον τόπο μας, ολοένα και προσθέτω νέες δραστηριότητες. Πλέον μπορεί κανείς να διαλέξει την κούπα με την εκτύπωση που θέλει, την καπνοθήκη του, προσωποποιημένα δώρα για κάθε περίσταση και σε πολύ λογικές τιμές. Η εποχή μας χρειάζεται ευελιξία και αυτό καλούμαστε να υπηρετήσουμε».
Την πρώτη φορά που μπήκα στο φωτοτυπικό του κέντρο και άκουσα κάποιον να τον φωνάζει Πρόεδρο, ήμουν βέβαιη ότι είναι απλά μια προσφώνηση μεταξύ ανδρών. Κάτι σαν το «αδερφέ» που συνηθίζει να ακούγεται μεταξύ φίλων. Λίγες μέρες μετά συνειδητοποίησα ότι έκανα λάθος. Επειδή ο Σάκης είναι όντως Πρόεδρος στην ΕΛΠΙΣ Πολυγύρου από το 2017. Πώς προέκυψε αλήθεια; «Από μικρός έπαιζα μπάλα. Όταν έσπασα το πόδι μου, αποφάσισα το 2007 να ασχοληθώ ενεργά με τη διαιτησία. Από το 2009 μέχρι και το 2014 έπαιξα σε όλες τις εθνικές κατηγορίες, φτάνοντας μέχρι β΄ εθνική κατηγορία ως βοηθός διαιτητή. Το 2015 έκλεισε αυτός ο κύκλος, αποσύρθηκα από την διαιτησία και δύο χρόνια μετά ήρθε στη ζωή μου η ενεργή ενασχόλησή μου με την ΕΛΠΙΣ».
Όση ώρα τον ακούω να μιλάει για τον αθλητισμό, ψυχανεμίζομαι ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του.
Τι εντυπώσεις σου έχει αφήσει η πολύχρονη πορεία σου μέχρι και σήμερα σε αυτόν τον ανταγωνιστικό χώρο;
“Ανάμεικτα συναισθήματα. Καλές και κακές εντυπώσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι απέκτησα πάρα πολλούς γνωστούς και σημαντικούς φίλους. Ο αθλητισμός αλλά ιδιαίτερα η διαιτησία είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Κυρίως ψυχολογίας. Για να μη σταθώ στις αμέτρητες ώρες μακρυά από το σπίτι λόγω των πολλών υποχρεώσεων, κυρίως τα χρόνια που ασχολούμουν με τις μεγαλύτερες κατηγορίες”.
Ως Πρόεδρος, όμως, ποιο είναι σήμερα το πρώτιστο μέλημά του;
«Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχεις να κάνεις με άτομα σχετικά μικρής ηλικίας. Καλείσαι να τους παρέχεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να καλύψεις τις τόσες απαιτήσεις που έχει πλέον ο χώρος του ποδοσφαίρου. Επειδή έχω περάσει και από τον χώρο της διαιτησίας και από αυτό του «παράγοντα» θα σου πω με πάσα ειλικρίνεια ότι ο καθένας έχει τις δικές του χαρές και τη δική του σωματική και ψυχολογική κούραση».
Προσπαθώ να καταλάβω τελικά τι είναι αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο. Δεν είναι από τους ανθρώπους, βέβαια, που ανοίγει εύκολα τα…χαρτιά του και δεν περιμένω να το κάνει και τώρα. Συμβιβάζομαι –αναγκαστικά- με την απάντηση που μου δίνει: «Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που πέφτει εύκολα ψυχολογικά. Προσπαθώ να είμαι πρώτα καλά με τον εαυτό μου και μετά με όλους τους άλλους.Η λέξη ευτυχία μερικές φορές κρύβεται σε πολύ μικρές στιγμές της ζωής μας και σε πραγματικούς φίλους που είναι πάντα εκεί όταν τους χρειαστείς».
Τον «εκδικούμαι» και δεν του λέω κι εγώ με τη σειρά μου πόσο καλά πιστεύω ότι τα έχει πάει μέχρι σήμερα. Μια του και μία μου. Απλά ανανεώνω το ραντεβού μου μαζί του για την επόμενη συνεργασία μας. Κι αυτό χωρίς να το ξέρει, βέβαια…
Θα κλείσω αυτό το κείμενο, συνειδητά, με τα λόγια ενός άλλου Προέδρου, του Αϊζενχάουερ:
Για να είσαι αρχηγός πρέπει να έχεις οπαδούς. Και για να έχεις οπαδούς πρέπει να έχεις την εμπιστοσύνη τους.
Νομίζω ότι κάπου εκεί κρύβεται και το δικό του κλειδί επιτυχίας.
Σςςςς ας μείνει μεταξύ μας και αυτό, δεν του αρέσουν τα μεγάλα λόγια! (Ε και;;;)
Για τα δικά σας προσωποποιημένα δώρα, ακολουθήστε τον εδώ:
https://www.facebook.com/CupGraphics-109159377342526/
Θέλετε να γίνετε φίλοι του Choosehappiness.gr και να εστιάζετε στη θετική πλευρά της ζωής; Εδώ: https://www.facebook.com/villyargiroudi/