Η ζωή μου έχει αποδείξει ότι, ναι, όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει.
Το φετινό Πάσχα, όμως, είναι η πρώτη φορά που έχω ανάγκη να “ξεχάσω” αυτή τη ρήση και, ΝΑΙ, να κάνω σχέδια. Ελπίζοντας αυτήν την φορά ο Θεός να χαμογελάσει συνωμοτικά υπέρ μου και -γιατί όχι- να κάνει λίγο τα στραβά μάτια …
Σχέδια; Ναι σχέδια. Από εκείνα τα Πασχαλινά που έκανα τελευταία φορά όταν…ούτε που θυμάμαι, μιας και τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια με θυμάμαι να αναρωτιέμαι εκεί γύρω στο Μεγάλο Σάββατο “καλέ, ρε, πότε έφτασε κιόλας το Πάσχα;”
Αλήθεια, εσείς πώς σκοπεύετε να περάσετε εκείνες τις μέρες που κοντοζυγώνουν επικίνδυνα;
Εγώ κάπως έτσι…
Η εκκλησία. Μπορεί όλον τον χρόνο να πηγαίναμε σπάνια στην εκκλησία αλλά το Πάσχα οι περισσότεροι από εμάς όλο και κάτι κάναμε. Μεγάλη Τετάρτη παίρναμε το λαδάκι από το ευχέλαιο, Μεγάλη Πέμπτη προσκυνούσαμε το Σταυρό, Μεγάλη Παρασκευή ακολουθούσαμε την περιφορά και περιμέναμε να ολοκληρωθεί για να περάσουμε από κάτω για…ευλογία… Φέτος, τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί. Ακόμα κι αν παρακολουθήσουμε τα…δρώμενα από την τηλεόραση, ας προσευχηθούμε ουσιαστικά για φέτος. Με όλα όσα περνάει αυτές τις μέρες η ανθρωπότητα, κάτι που λέει ότι θα μας βγει πιο αβίαστα από ποτέ.
Νηστεία. Ο κάθε ένας, ανάλογα με τα πιστεύω του, συνήθιζε τη Μ. Βδομάδα να νηστεύει ή όχι. Εμείς και φέτος θα προσπαθήσουμε να είμαστε συνεπείς σε αυτό το θέμα και να κάνουμε όλα όσα θα κάναμε και τα προηγούμενα χρόνια. Αυτή τη φορά, λίγο περισσότερο μάλιστα, καλό θα ήταν να νηστέψουμε και από κακές σκέψεις και κακούς τρόπους. Τι λες κι εσύ;
Τα αυγά. Κάθε χρόνο, κάθε Πέμπτη, βάφαμε αυγά. Έχοντας στο μυαλό μου τη γιαγιά μου και μετέπειτα τη μαμά μου, με το που έβγαινε το πρώτο κόκκινο, το αλείφαμε με λαδάκι και έτσι καυτό όπως ήταν το παίρναμε και σταυρώναμε τα πρόσωπα των αγαπημένων μας. “Άσπρο, κόκκινο” λέγαμε σε κάθε μάγουλο και ευχόμασταν και “του χρόνου με υγεία”. Το ίδιο θα κάνουμε και φέτος. Μόνο που τώρα η ευχή θα είναι ακόμα πιο συγκινητική όταν θα λέγεται, μόνο που φέτος μιας που θα έχω παραπάνω χρόνο σκοπεύω για πρώτη χρονιά να πειραματιστώ και με άλλα χρώματα και τεχνοτροπίες. Γιατί όχι;
Τα δώρα. Όχι, το Πάσχα δεν είναι Χριστούγεννα για να κάνουμε ανταλλαγή δώρων. Είναι, όμως, όμορφο και τρυφερό ακόμα και σε τόσο δύσκολες μέρες να ακολουθείς τις παραδόσεις σου. Εμείς, για παράδειγμα, θα στείλουμε στη νονά μας ένα τσουρέκι, ένα συμβολικό δωράκι για τα κορίτσια της και μια ζωγραφιά του μικρού Άλκη. Εσύ πώς θα τιμήσεις φέτος τους αγαπημένους σου;
Το Πασχαλινό τραπέζι. Μαγειρίτσα, αρνιά, αλοιφές, σαλάτες… Για φέτος, για πρώτη φορά, καλά να είμαστε, θα μπω στην κουζίνα. Μπορεί να μην κάνω μαγειρίτσα, αλλά μια σούπα λαχανικών θα την παλέψω. Μπορεί να μην κάνω αρνί, αλλά θα βάλω λίγο κρέας στο φούρνο, θα μαζευτούμε στο τραπέζι, θα πιούμε λίγο κρασί και θα κάνουμε μια προσευχή παραπάνω πριν φάμε την πρώτη μας μπουκιά, κίνηση που -ας είμαστε ειλικρινείς- σπάνια κάναμε. Σε αυτό το τραπέζι θα μας λείπουν οι αγαπημένοι μας. Κάποιες καρέκλες θα είναι κενές. Με γεμάτες καρδιές, όμως, και με τη πολύτιμη βοήθεια της τεχνολογίας, φέτος θα εκτιμήσουμε λίγο παραπάνω την έννοια του “μαζί”!
Η Κυριακή του Πάσχα. Για εμάς που δεν είχαμε την τύχη να έχουμε χωριό, η Κυριακή του Πάσχα σήμαινε βόλτα στον ήλιο μέχρι τελικής πτώσεως (προ παιδιών). Ο ένας καφές διαδέχονταν τον άλλον και το απόγευμα για ¨καπάκι” ένα ωραίο -οικογενειακό- προφιτερόλ για…το καλό. Φέτος, αυτή η Κυριακή θα είναι αλλιώτικη. Λίγο πιο μοναχική… λίγο πιο μελαγχολική… λίγο πιο εσωτερική… λίγο πιο “ξένη”. Στο χέρι μας είναι να της δώσουμε χρώμα. Με ένα ανοιξιάτικο λουλούδι που θα κόψουμε στην μέση του τραπεζιού, με μια γεύση με οικογενειακό άρωμα, με μια μυρωδιά που θα ξυπνά τρυφερές αναμνήσεις, με μια αγκαλιά που θα είναι λίγο πιο σφιχτή, με ένα τηλέφωνο που θα είναι πιο ουσιαστικό, με ένα “Χρόνια Πολλά” που θα είναι πιο συνειδητό.
Αυτό το Πάσχα, όσο και να προσπαθήσουμε, σε τίποτα δε θα θυμίζει αυτό που ξέρουμε. Τα γέλια, τις αυλές, τα λευκά γιορτινά ρούχα και τα λαμπερά στρασάτα παπούτσια, τις εκδρομές στις εξοχές, τα μαγιάτικα λουλούδια κι ας είναι ακόμα Απρίλιος και το καλαματιανό ακόμα όταν πια φούντωνε το γλέντι και είχαμε πιει κάνα κρασάκι παραπάνω.
Αυτό το Πάσχα θα είναι λιτό. Και ξέρεις κάτι; Δεν πειράζει. Κράτα μέσα σου όσα θα σου λείψουν φέτος και διεκδίκησέ τα με όλο σου το “είναι” για του χρόνου.
Μπορείς.
Μπορούμε.
Τι λες;
