Γράφει ο Αλέξανδρος Μιχαήλ.
Διλήμματα προέλευσης για κότες και αυγά, εδώ δεν υπάρχουν! Η ζωή προϋπήρξε της εφεύρεσης του κινηματογράφου. Αυτό είναι δεδομένο. Παρόλα αυτά, συχνά τίθεται το ερώτημα σχετικά με το ποια από τις δύο αντιγράφει την άλλη.
Εμείς, από την πλευρά μας, καλούμαστε να μεταφερθούμε από το κάθισμα του παθητικού θεατή στη θέση του δρώντα προσώπου, που παίρνει αφορμές από τα μηνύματα της ζωής ή των ταινιών και τα ενσωματώνει στη σκέψη και τις πράξεις του. Πότε συνειδητά πότε ασυνείδητα. Κι αυτό ακριβώς το μαγικό στοιχείο του κινηματογράφου είναι που μετατρέπει την επιλογή των θεαμάτων που βλέπουμε σε γεγονός υψίστης σημασίας. Χρόνος και χώρος που δίνουμε για να δούμε, ακούσουμε, νιώσουμε ιστορίες και συναισθήματα. Μόνοι μας ή με παρέα.
Μα, όταν η παρέα μας κατεβάζει αρκετά το μέσο όρο ηλικίας της ομήγυρης και το καθημερινό μας πρόγραμμα είναι ασφυκτικά γεμάτο, συχνά αντιμετωπίζουμε την έβδομη τέχνη ως πολυτέλεια. Όχι πια! Εφτά ταινίες μικρού μήκους, μία για κάθε μέρα της εβδομάδας, έρχονται για να τις απολαύσουμε μαζί με τους μικρούς μας θησαυρούς, να συζητήσουμε για αυτές, να προβληματιστούμε, να περάσουμε όμορφα και να πάρουμε αφορμές για να έρθουμε ακόμη πιο κοντά. Σύντομες σινε-ιστορίες, στις οποίες οι πρωταγωνιστές καταφέρνουν να επιλέξουν την ευτυχία, κάτω από διαφορετικές περιστάσεις ο καθένας.
Γιατί στη μεγάλη οθόνη η απόφαση για την επιλογή της ευτυχίας χρειάζεται μόνο μία στιγμή.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή!
ΠΕΜΠΤΗ
Dried Up των Jeremy Casper, Stuart Bury and Isaiah Powers
(ή αλλιώς “Αν ο καθένας μας έκανε όπως μπορούσε το καλό, δεν θα υπήρχαν στον κόσμο δυστυχισμένοι”- Γρηγόριος Ε’)
Διάρκεια: 6’ 08’’
Τι θα δούμε; Μία άνυδρη πόλη. Απομεινάρια μιας πρότερης χρυσής εποχής, που καταρρέουν μαζί με το ενδιαφέρον των κατοίκων. Ο καθένας κοιτάζει τη δουλειά του. Άλλος διαβάζει φιλήσυχα την εφημερίδα του, άλλοι κουτσομπολεύουν, περιμένοντας τη σωτηρία σαν μάννα εξ ουρανού. Ένας γεράκος, όμως, κινείται, ψάχνει, φορτώνει πράγματα στο σκουριασμένο του καρότσι, δουλεύει για κάτι. Όσοι τον βλέπουν, πιστεύουν πως τρελάθηκε. Μα, αυτός ο ασπρομάλλης άνθρωπος με το ροζ παπιγιόν συνεχίζει να αναζητά το φως μέσα στο σκοτάδι, ελπίζοντας πως θα καταφέρει το ακατόρθωτο.
Για ποιο λόγο; Επειδή η ταινία περιγράφει μέσα σε λίγα λεπτά το μεγαλείο της συναίσθησης της προσωπικής ευθύνης και του ρόλου που ο καθένας είναι σε θέση να διαδραματίσει στη λειτουργία της κοινωνίας. Είτε με την απάθεια είτε με τη δράση του. Μόνο που στη δεύτερη περίπτωση, το ταξίδι ενδέχεται να είναι περισσότερο μοναχικό. “O δρόμος ο λιγότερο περπατημένος”, που σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Φροστ, είναι αυτός “που κάνει όλη τη διαφορά”. Και που οι περιπατητές του, ακόμα κι αν φαντάζουν τρελοί στα μάτια των υπολοίπων, ξέρουν καλά, γιατί έχουν αισθανθεί και εφαρμόσει στην πράξη τα λόγια του δικού μας Οδυσσέα, πως “από ‘να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος”.
Ποιος είναι, όμως, ο Αλέξανδρος Μιχαήλ; https://choosehappiness4u.wordpress.com/2020/03/15/%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%8c%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b1%ce%bd%c
2 σχόλια στο “Ταινίες μικρού μήκους για όλη την οικογένεια”