Τις τελευταίες μέρες έχω επιλέξει να κοιτάω πεταχτά τον τοίχο μου στο facebook, προσπαθώντας -μάταια- να μην πανικοβληθώ με όλα όσα συμβαίνουν ταυτόχρονα τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως. Την προσοχή μου τραβάει η τελευταία ανάρτηση του Αστέρη -μια ανάρτηση που είδα αρκετές φορές μετά- μιας και δεν συνηθίζει να κάνει συχνά δημοσιεύσεις. Ίσως πιο πολύ βέβαια με τραβάει η λέξη “χαζός”. Έτσι λέει ότι νιώθει. Από κάτω, μάλιστα, δημοσιεύει το “Το Παιχνίδι της Σφαγής” του Ιονέσκο (1970).
Αποφασίζω να επικοινωνήσω μαζί του μετά από ομολογουμένως μεγάλο χρονικό διάστημα. Άραγε τον είχα συγχαρεί για τη Χριστουγεννιάτικη διαφήμιση του Τζάμπο που συγκίνησε το πανελλήνιο στην οποία υποδύθηκε τον Καπετάνιο;
Ανάρτησες σήμερα το “Παιχνίδι της σφαγής” του Ιονέσκο. “Κάθε πολίτης οφείλει να προσφέρει στον συνάνθρωπό του: να τον επιτηρήσει ή να του κλείσει τα μάτια. Το σύνθημά μας είναι, «Θάψε τον πλησίον σου, μπορείς!”. Πως και συναντάω κάτι τέτοιο στον τοίχο σου;
Θα σου απαντήσω μόνο με την υποσημείωσή στην ανάρτησή μου: “Ο Ιονέσκο θεωρείται ένας από τους βασικούς εκπροσώπους του θεάτρου του Παραλόγου……. “.Νομίζω τα λέει όλα. Από εκεί και πέρα, ουδέν σχόλιον…
(Όπως είναι λογικό δε μπορώ να μην τον “πάω” στο ρόλο του στη διαφήμιση του Τζάμπο. Έχει κάνει τόσες σπουδές, έχει παίξει τόσους ρόλους σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο, διδάσκει και ο ίδιος πια την τέχνη της υποκριτικής και δες πώς κατάφερε να μας συγκινήσει σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα σε μια μόλις διαφήμιση. )
Μίλησε μου για αυτήν την επιτυχία.
Ναι, η αλήθεια είναι ότι υπήρξε μια πολύ όμορφη υποδοχή σε όλο αυτό. Πολλά κολακευτικά σχόλια για το πώς ένας ηθοποιός μπορεί να συμπυκνώσει μια τέτοια ερμηνεία σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα ενώ πολλοί εστίαζαν στο ότι ανέβηκε επίπεδο η διαφήμιση. Το πιο όμορφο κομμάτι, όμως, ήταν η αγάπη που εισέπραξα και εισπράττω από τον κόσμο ενώ η διαφήμιση δεν ήταν κάτι το τόσο ευχάριστο. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ακόμη την δυνατότητα να συγκινούμαστε, αυτό θεωρώ ότι είναι το σημαντικότερο κομμάτι αυτής της ιστορίας… Επίσης, υπήρχε πολύς κόσμος που μου τόνιζε ότι ήδη με γνώριζε από τις υπόλοιπες εμφανίσεις μου σε θέατρο, κινηματογράφο ή τηλεοπτικές σειρές για να μη νομίζω ότι με ξέρουν από τη διαφήμιση. Εντάξει, αυτό είχε πλάκα. Χαίρομαι και τους ευχαριστώ που το επισήμαναν.
Οι δικοί μας δρόμοι συναντήθηκαν όταν ήσουν Θεσσαλονίκη. Πες μου δύο λόγια για αυτό το “πήγαινε έλα” στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Κύπρο…
Το Θεσσαλονίκη-Αθήνα-Κύπρος είναι μια ιστορία που έχει αρχίσει πολλά χρόνια πίσω, προ κρίσης ακόμη, με το κατέβασμα μου στην Αθήνα για το LAPD, τον Μάκμπεθ στη Στέγη, τον Βασιλιά Ληρ στο Παλλάς και άλλα πολλά. Απλώς, λόγω κρίσης μετά, επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη και μετά ξαναέφυγα για Κύπρο, Αθήνα και πάλι από την αρχή. Έτσι είναι η φύση της επαγγελματικής μας ιδιότητας… Είναι δύσκολο να είσαι μόνο σε ένα μέρος. Το θετικό είναι ότι πλέον οι αποστάσεις έχουν “μικρύνει’, υπάρχει η δυνατότητα να μετακινούμαστε πιο εύκολα, αρκεί βέβαια να υπάρχει και η αντίστοιχη ανταμοιβή….Όπως ξέρεις καλά, τελευταία αυτά που συμβαίνουν με τις αμοιβές μας τείνουν προς την εξαθλίωση, όπως συμβαίνει σε διάφορους τομείς άλλωστε….
Όσο σε γνωρίζω, ξέρω ότι είσαι “αισιόδοξος” άνθρωπος, με μια ας το πούμε Choosehappiness φιλοσοφία ζωής…
Γενικά διακατέχομαι από μια οπτιμιστική διάθεση σαν άνθρωπος. Μου αρέσει να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων και να περιμένω το καλύτερο. Τα τελευταία χρόνια, όμως, με όλα αυτά που συμβαίνουν έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο δύσκολο… Δυστυχώς… Ως αισιόδοξος άνθρωπος, όμως, εύχομαι και ευελπιστώ το καλύτερο για όλους μας… Στο Choosehappiness έχω να ευχηθώ “Καλή αρχή” στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Εύχομαι να μας δείχνεις και να μας χαρίζεις ευτυχισμένες και αισιόδοξες στιγμές…
Κλείνοντας, ξέρεις ότι ανυπομονώ να μάθω τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια.
Υπάρχουν συζητήσεις και προτάσεις τόσο θεατρικά όσο και τηλεοπτικά. Επιφυλάσσομαι να επανέλθουμε όταν θα μπορώ να πω περισσότερα….Ανασταλτικός παράγοντας, όμως, τόσο για το παρόν όσο και για μελλοντικές δουλειές σίγουρα είναι όλα αυτό που συμβαίνουν με τον ιό της κορώνας. Είμαι, όμως, πολύ ευχαριστημένος καλλιτεχνικά από τις δύο παραστάσεις που είχα την τιμή να είμαι μέλος τους. Το “Ένα λιοντάρι μεσοπέλαγα” του Σλάβομιρ Μρόζεκ, σε σκηνοθεσία του υπέροχου και σπουδαίου Νικίτα Μιλιβογιεβιτς με εξαιρετικούς συνάδελφους, όπως ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Γιάννης Οικονομίδης και ο Θάνος Κοντογιώργης… Στο φιλόξενο Μικρο Άνεσις από τη μια και την παράσταση του βραβευμένου με Α Κρατικό Βραβείο έργου του Γ. Παπάζογλου ” Εξόριστοι” στο θέατρο Αλκμήνη τα Δευτερότριτα στο οποίο είχα και το κομμάτι της σκηνοθεσίας σε συνσκηνοθεσια με τη Β . Μανώλη. Υπέροχες εμπειρίες και οι δύο δουλειές και πολύ αγαπημένες …. Απ’ οτι φάνηκε είχαν την προοπτική να αγαπηθούν και από το κοινό…Δυστυχώς με όλη αυτή την εξέλιξη και το φόβο του κοινού να έρθει στα θέατρα δεν βρήκαν την ανταπόκριση που τους έπρεπε. Παρόλα αυτά, αισθάνομαι ευτυχής και πλήρης σε καλλιτεχνικό επίπεδο που είχα την τύχη να είμαι μέρος όλης αυτής της θεατρικής πραγματικότητας…
Θέλετε να μαθαίνετε τα επαγγελματικά νέα του Αστέρη; Εδώ: https://www.facebook.com/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%A0%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%B7%CF%82-101317548106076/?epa=SEARCH_BOX
Θέλετε να γίνετε φίλοι του Choosehappiness.gr και να εστιάζετε στη θετική πλευρά της ζωής; Εδώ: https://www.facebook.com/villyargiroudi/
